AKÇAKOCA’DA SAKLI BİR CENNET ‘ERDEMİRLİLER SİTESİ’

Geçtiğimiz günlerde ziyaret etme fırsatı bulduğum Erdemirliler sitesinde, alışılmış site yönetimi ve site hayatının çok dışında bambaşka bir hayat kurduklarını gördüm. 30 dönüm araziyi kaplayan sitede villa tipi evler bulunuyor. Site çocukların rahat edebilmesi için çok fazla düzenleme yapılmış.

Gelişim çağındaki çocukların daha iyi birer birey olması için gerekli ortamın sağlanması adına site yönetimi tüm fedakarlıkları ortaya koymuş. Özellikle mescit olarak başlayan yapının zamanla büyütülerek camiye çevrilmesi, çocukların camiyi sevmesi için gerekli her şey bu camide mevcut. Çocukların camiyi sevmesi ve dinlerini öğrenmeleri için zor kullanılmaya gerek olmadığını düşünen site yönetimi çocuklara sundukları olanaklar ile adeta alkışı hak ediyor.

”Bir Dost: ‘Geçtiğimiz haftalarda birkaç farklı ortamda Akçakoca’da bulunan Erdemirliler sitesinde, özellikle çocuklara yönelik çok güzel çalışmalar yapıldığını ve bunun genele yayılması için, bir şeyler yapılması gerektiği konusunda tartışmalara şahit oldum. Anlatılanları yerinde görmek ve sizlerle paylaşmak istedim.

  Site girişinde beni sitenin içinde yer alan ve aslında ilk sakinler tarafından mescit olarak inşa edilen ama daha sonra yine site sakinlerinin destek ve yardımıyla şirin ve sıcacık bir camiye çevrilen Fatih Cami’nin imamı Sercan Kalaycı ve yine site sakinlerinden kendini caminin çalışmalarına vakfetmiş, kendi deyimiyle caminin hademesi bir abimiz karşıladı.

  Öncelikle huzurlarınızda bir kez daha göstermiş oldukları misafirperverlik için kendilerine teşekkürü bir borç biliyorum. Benimle bu yolculuğa çıkmaya hazırsanız başlıyorum…

 Sitenin giriş kapısından geçtiğinizde içinize tarifsiz bir huzur doluyor. Zaman ve intizamın hakim olduğu bambaşka bir diyara adım atıyorsunuz. Genişçe bir yolda rengarenk çiçekler karşılıyor sizi.

  Blok blok evler her bloğun köşesindeki yem ve mama kapları dikkatimi çekiyor. Sitede oturanlar patili dostlarımız için de ellerinden geleni yapmışlar. Hatta site içerisinde patili dostlarımız için inşa edilmiş bir otel bile var. Düşünüyorum, anlatıları dinlerken dilsiz pati dostlarımı sevmeden insanı sevmek ne mümkün diye.

  İkinci durağımız bahsi geçen Fatih Camii oluyor. Camii çok güzel, şirin, peyzajı sıcacık ve huzur dolu.

Hemen yanı başında ahşap bir alana davet ediliyorum. Küçük bir mutfak geniş bir masa ve oturma alanıyla camekanlı yemyeşil doğaya açılan bu alanın ismi de çok manidar. ‘’Dost evi’’ 

  Akşam ve yatsı namazları arası, Cuma namazı çıkışlarında site sakinleri hem muhabbet etmek hem sosyalleşmek amacıyla bir araya geliyorlar. Ramazan ayında iftarlar, mevlüdler ve kandillerde helvalarda yine burada yapılıyor ve dağıtılıyor.

Sınırsız çay ikramı var. Bizde nasipleniyoruz bundan. Kurabiye ve çay eşliğinde bir müddet orada soluklanıyoruz. Sonra anlıyoruz buraya neden dost evi dediklerini.

 Çoluk çocuk herkesin özel gün ve gecelerde hizmet için yarıştığı sıcacık bir ortam. Ne yalan söyleyeyim beni çocukluğumuzun o samimi mahalle günlerine geri götürüyor. Ortamın sıcaklığı ve sohbet ise muazzam.

  Son 5 yıldır site mahalle ve çocuklarına, burada Kuran kursu veriliyor.

  Derdimiz vatana millete hayırlı evlatlar yetiştirmek diye de ekliyor Fatih Camisinin hocası. Çocuklar haftanın 5 günü Kuran-ı Kerim öğrenip sure ezberleyerek ahlaki kuralları pekiştiriyor.

Toplum kaidelerine ısındırılarak eğitim alıyorlar. Caminin toplanma yeri olduğunu öğretmeye çalışıyoruz evvela diyor. Malumunuz diye de ekliyor ve günümüz çocukları iletişimi kablolarda buluyor. Bilgisayar, telefon, tablet… Bunlar samimiyetten uzaklaştırıyor. Oysa biz tekrar o samimi ortam oluşsun diye uğraş veriyoruz diye de ekliyor hocamız.

  Mesela diyor imam arkadaş, takımlar kurup formalar diktirdik, futbol ve voleybol takımları kurduk, maçlar düzenledik. Sitenin kendine ait basketbol ve voleybol sahası var. Değerlendirelim dedik. Çocukları görseniz sevinçlerini, gözleri parlıyor her birinin. En başta çocuklardı şimdi anne babalarda iştirak ediyor bizlere, diye gülümsüyor.

  Muhabbet çok koyu, çaylar tazeleniyor ikramlar çok fazla teşekkür ediyorum. Samimi ve içten bir gülümseme ile dost evine gelen herkesin bundan yararlandığını öğreniyorum. Çocuklara da diyor gün içinde ders aralarında onlara da ikramlarımız oluyor. Derdimiz ve gayemiz sadece sure öğrensinler, Elif Ba okusunlar değil, insan kalabilsin diye ekliyor.

Kullandığımız dil sevgi dili ve bu dili biz onlara onlarda bir sonraki nesile aktaracak. Bizi biz yapan insan yapan ve varsa bizden sonraki nesle aktarmak boyun borcumuz.

  Kurs Ağustos ayının 25’nde bitti ama okullar açılıncaya kadar yine site sakinlerinden bir öğretmen arkadaşım çocuklara zeka oyunları kurslarını vereceğini öğreniyoruz. Demek ki bir Anadolu geleneği olan imece bu site sınırlarında hala mevcut. İşte korunan bir gelenek daha…

  Dolu dolu bir sohbet ve sınırsız çay devam ediyor. Camların arkasındaki alan dikkatimi çekiyor. ‘Burası diyorum?’ seyir terası diyorlar gülümseyerek. Çalı ve ot vardı burada temizledik meyve ağaçları diktik yürüyüş yolları ekledik, atıl kalsın istemedik diye devam ediyor.

Bismillah deyip ayaklanıyoruz. Fark etmeden saatler su gibi geçmiş. Sitede yürüyoruz. Her yer yemyeşil pırıl pırı. Düzen en göze çarpan detay diye düşünüyorum.

             Çeşit çeşit meyve ve çiçek arasından sosyal tesislere varıyoruz. Devasa bir havuz ve ufukta denizle bütünleşen bir manzara karşılıyor bizi. Çocuklar burada da unutulmamış. Hem çocuk havuzu hem kütüphane hem de masa tenisi. Spor salonuyla zenginleştirilmiş bir etkinlik alanı.

  Saat epey ilerlemiş Ezan vakti yaklaşmakta. Müsaade istiyorum kapıya kadar eşlik ediyorlar. Kapıdan çıkarken yüreğime bir hüzün çöküyor. Sanki çocukluğumu çocukluğumun mahalle kokusunu geride bırakıyorum. Sizlerle paylaşmak adına ağır adımlarla evime, kalem ile kağıda doğru yürüyorum.

Çocukları düşünen büyükleri var ne mutlu… Çocuklar çok şanslı, çok…”